Negeri yang sekarang bernama "KELANTAN" dahulunya dikenali dengan berbagai-bagai nama. Sejarahnya amat lama dan tua. Ia lebih tua daripada negeri-negeri Melayu pantai barat seperti Selangor, Negeri Sembilan dan Melaka, malah ia mungkin lebih tua daripada Kedah dan Patani.
Pada zaman ribuan tahun yang lalu, negeri Kelantan dikatakan bernama Tidak lama sebelum abad yang pertama, ia bernama "Medang Kamulan". "Medang Gana" dan nama ini berlanjutan hingga abad ke-5 sebelum ia berubah kepada "Kalatana" atau "Tanah Kala".
Menurut cerita dahulu kala ada juga yang menyatakan bahawa nama Kelantan dipadankan dengan perkataan "hutan gelam", iaitu sejenis pokok yang terdapat di negeri ini. Selain itu, ada juga yang menyatakan bahawa nama Kelantan diambil daripada perkataan 'kilatan', iaitu cahaya yang memancar daripada cahaya kilat. Sementara itu, berdasarkan catatan sejarah, dalam abad ke-5M, sejarahwan China - Shen-Yao (414-512) dalam Sung Shunya sudah mencatat nama "Ho-lo-tan" atau "Ko'u-lo-tan" sebagai ibu kota di Semenanjung Tanah Melayu. Nama ini dipakai sehingga pada separuh bahagian kedua abad ke-6.
Pada akhir abad ke-6 Masehi, nama negeri Kelantan bertukar kepada "Raktamrittika" yang bererti Negeri Tanah Merah. Nama ini diberi oleh Raja Kelantan yang bernama Gautama selepas ia melancarkan pemberontakan terhadap Funan (Kemboja), lalu mendirikan ibu kotanya di daerah pedalaman Kelantan yang strategik dan kaya dengan emas. Ahli-ahli sejarah berpendapat bahawa Raktamrittika ini tidak lain ialah "Chi'ih-tu" yang disebut oleh Wei Cheng (581-643) dalam Shi-Shu. Dinyatakan dalam catatan China ini bahawa Chi'h-tu terletak di selatan Langkasuka (lebih kurang Patani sekarang). Ada digambarkan dalam catatan ini bahawa pantai negeri Chi'h-tu mengadap ke arah utara dan jarak antaranya dengan Champa adalah sejauh sepuluh hari perjalanan. Tidak syak lagi bahawa lokasi seperti ini ialah pantai negeri Kelantan sekarang.
Dalam abad ke-7 Masehi sebuah nama baharu, "Sri Wijaya Mala" muncul menggantikan Rakramittika. Pada tahun 677M, maharajanya, Sri Jayanaga, berjaya menakluk seluruh Semenanjung lalu mengisytiharkan nama "Sri Wijaya" bagi menjadi nama negara yang dibangunkannya. Negara ini kemudian meluas sampai ke luar Semenanjung Tanah Melayu hingga ke Malayu di Sumatera kira-kira pada abad ke-7. Di tempat baginda membangunkan sebuah ibu kota yang baharu, iaitu di kawasan sekitar Palembang sekarang. Negeri Kelantan (Sri Wijaya) diserahkan kepada puteranya, Sri Naharaja Dripantara, manakala Palembang (Sri Wijaya II) diberi kepada puteranya Sri Maharaja Diraja. Kedua-dua kerajaan ini kemudiannya disatukan oleh Sanjaya, cucu baginda, dalam sebuah empayar yang disebut oleh orang China San-Fo-tse (Tanah Indah Sekebun Bunga). Peristiwa ini terjadi dalam abad ke-8 Masehi.
Pada zaman ribuan tahun yang lalu, negeri Kelantan dikatakan bernama Tidak lama sebelum abad yang pertama, ia bernama "Medang Kamulan". "Medang Gana" dan nama ini berlanjutan hingga abad ke-5 sebelum ia berubah kepada "Kalatana" atau "Tanah Kala".
Menurut cerita dahulu kala ada juga yang menyatakan bahawa nama Kelantan dipadankan dengan perkataan "hutan gelam", iaitu sejenis pokok yang terdapat di negeri ini. Selain itu, ada juga yang menyatakan bahawa nama Kelantan diambil daripada perkataan 'kilatan', iaitu cahaya yang memancar daripada cahaya kilat. Sementara itu, berdasarkan catatan sejarah, dalam abad ke-5M, sejarahwan China - Shen-Yao (414-512) dalam Sung Shunya sudah mencatat nama "Ho-lo-tan" atau "Ko'u-lo-tan" sebagai ibu kota di Semenanjung Tanah Melayu. Nama ini dipakai sehingga pada separuh bahagian kedua abad ke-6.
Pada akhir abad ke-6 Masehi, nama negeri Kelantan bertukar kepada "Raktamrittika" yang bererti Negeri Tanah Merah. Nama ini diberi oleh Raja Kelantan yang bernama Gautama selepas ia melancarkan pemberontakan terhadap Funan (Kemboja), lalu mendirikan ibu kotanya di daerah pedalaman Kelantan yang strategik dan kaya dengan emas. Ahli-ahli sejarah berpendapat bahawa Raktamrittika ini tidak lain ialah "Chi'ih-tu" yang disebut oleh Wei Cheng (581-643) dalam Shi-Shu. Dinyatakan dalam catatan China ini bahawa Chi'h-tu terletak di selatan Langkasuka (lebih kurang Patani sekarang). Ada digambarkan dalam catatan ini bahawa pantai negeri Chi'h-tu mengadap ke arah utara dan jarak antaranya dengan Champa adalah sejauh sepuluh hari perjalanan. Tidak syak lagi bahawa lokasi seperti ini ialah pantai negeri Kelantan sekarang.
Dalam abad ke-7 Masehi sebuah nama baharu, "Sri Wijaya Mala" muncul menggantikan Rakramittika. Pada tahun 677M, maharajanya, Sri Jayanaga, berjaya menakluk seluruh Semenanjung lalu mengisytiharkan nama "Sri Wijaya" bagi menjadi nama negara yang dibangunkannya. Negara ini kemudian meluas sampai ke luar Semenanjung Tanah Melayu hingga ke Malayu di Sumatera kira-kira pada abad ke-7. Di tempat baginda membangunkan sebuah ibu kota yang baharu, iaitu di kawasan sekitar Palembang sekarang. Negeri Kelantan (Sri Wijaya) diserahkan kepada puteranya, Sri Naharaja Dripantara, manakala Palembang (Sri Wijaya II) diberi kepada puteranya Sri Maharaja Diraja. Kedua-dua kerajaan ini kemudiannya disatukan oleh Sanjaya, cucu baginda, dalam sebuah empayar yang disebut oleh orang China San-Fo-tse (Tanah Indah Sekebun Bunga). Peristiwa ini terjadi dalam abad ke-8 Masehi.
Dari semasa ke semasa, negeri Kelantan dikunjungi oleh ramai pedagang, jauh dan dekat. Mereka datang dari Kepulauan Melayu, Siam, Kamboja, Champa, China, India, Parsi dan Arab. Kunjungan2 para pedagang ini membuktikan bahawa negeri Kelantan pada waktu itu telah menjadi kota dan pelabuhan perdagangan yang utama di rantau ini, sekaligus telah menyebabkan negeri Kelantan menjadi kuat sehingga mampu menakluki negeri-negeri lain.
Sumber : Ikhtisar SEJARAH KELANTAN, Abdul Razak Mahmud, 2005
No comments:
Post a Comment