Saya memilih buku "GURUKAH AKU ATAU ....?" untuk diulas bagi memenuhi pengisian program LADAP 2 bagi tahun 2010.Buku yang mengandungi 5 bahagian dengan 95 tajuk, ditulis dalam 279 halaman ini merupakan sebuah karya berdasarkan coretan pengalaman pengarang semasa menjadi murid, guru dan pengetua sekolah. Tingkah laku guru-guru yang lihatnya telah digambarkan melalui cerita-cerita dan episod-episod dipersembahkan dengan gaya menarik dengan ilustrasi yang melucukan.
BAHAGIAN PERTAMA pengarang memaparkan pengalaman beliau semasa belajar di sekolah rendah. Beliau berkongsi pengalaman bersama guru-gurunya yang mempunyai ciri-ciri yang cukup istimewa semasa sekolah rendah dahulu. Teknik pengajaran mereka dan sifat-sifat keibubapaan yang ditunjukkan sehingga pengarang dan rakan-rakannya tidak jemu belajar, dipaparkan oleh pengarang dengan menarik sekali.
BAHAGIAN KEDUA pengarang menulis pengalamannya semasa belajar di sekolah menengah. Beliau mencatatkan bahawa pada peringkat umur begini (13 – 18 tahun) murid-murid sudah mula menganggap guru sebagai rakan mereka, boleh bergurau serta berkongsi masalah dengan mereka. Di samping itu, sikap ego sudah menguasai diri murid. Oleh sebab itu, jika guru terlalu menjatuhkan ‘self-esteem’ murid, sudah pasti kebencian kepada guru akan bersarang. Pada pendapat saya, melalui cerita-cerita dan episod yang dituliskan itu dapat membantu kita sebagai guru untuk memahami cita rasa murid dalam lingkungan umur begitu.
BAHAGIAN KETIGA pengarang merakamkan pengalaman beliau semasa mengajar di empat buah sekolah menengah. Ketika pengarang menjadi guru (lebih kurang selama 12 tahun), beliau berhadapan dengan ribuan murid. Sepanjang tempoh tersebut, beliau tidak menghadapi sebarang masalah yang boleh memeningkan kepala dan membosankannya. Beliau juga menulis pengalamannya sebagai guru tingkatan dan warden asrama untuk dikongsi dengan semua pembaca.
BAHAGIAN KEEMPAT pengarang memaparkan cerita-cerita dan episod-episod yang ada hubung kait antara pentadbir dengan guru. Beliau ada menyentuh tentang perasaan kecewa yang sering timbul dalam kalangan guru terhadap pentadbir di sekolah, sehingga menyebabkan penumpuan terhadap tugas P & P turut terjejas, dan yang menjadi mangsa ialah murid-murid. Menurut pengarang, sedar atau tidak, ketegangan ini berlaku kadang-kadang berpunca daripada sikap guru itu sendiri yang tidak disedari. Beliau berpendapat, jika guru-guru dapat melihat perkara ini secara jujur dan ikhlas dan sedia memperbaiki kelemahan diri, pasti guru-guru akan gembira berada di tempat kerja dan gembira semasa menjalankan tugas. Tugas mendidik tidak akan dianggap sebagai beban. Daripada beberapa episod pengalaman pengarang yang dipaparkan itu, sedikit sebanyak dapat memberi panduan kepada kita sebagai seorang guru untuk melakukan refleksi kendiri atau muhasabah diri.
BAHAGIAN KELIMA pengarang masukkan sedikit luahan hati orang ramai daripada pelbagai peringkat umur terhadap guru yang mengajar mereka dahulu. Setiap orang yang pernah belajar di sekolah mempunyai alasan tersendiri sebab-sebab mereka suka akan seseorang guru. Pada pendapat saya, luahan hati daripada orang ramai yang dipaparkan oleh pengarang dalam Bahagian Kelima buku ini dapat dijadikan panduan dan ikhtibar dan boleh membantu kita dalam menilai diri kita yang bergelar pendidik.
Secara keseluruhannya, saya berpendapat bahawa buku ini patut dibaca oleh orang ramai di semua peringkat umur, lebih-lebih lagi guru. Saya percaya mesej yang tersirat dalam setiap cerita dan episod dalam buku ini boleh dijadikan contoh dan ikhtibar kepada pembacanya. Buku ini juga boleh membantu semua guru menilai diri mereka sama ada mereka telah menjalankan tugas dengan baik dan berkesan.
"Berguru dengan buku; berguru dengan pengalaman...."
BAHAGIAN KEDUA pengarang menulis pengalamannya semasa belajar di sekolah menengah. Beliau mencatatkan bahawa pada peringkat umur begini (13 – 18 tahun) murid-murid sudah mula menganggap guru sebagai rakan mereka, boleh bergurau serta berkongsi masalah dengan mereka. Di samping itu, sikap ego sudah menguasai diri murid. Oleh sebab itu, jika guru terlalu menjatuhkan ‘self-esteem’ murid, sudah pasti kebencian kepada guru akan bersarang. Pada pendapat saya, melalui cerita-cerita dan episod yang dituliskan itu dapat membantu kita sebagai guru untuk memahami cita rasa murid dalam lingkungan umur begitu.
BAHAGIAN KETIGA pengarang merakamkan pengalaman beliau semasa mengajar di empat buah sekolah menengah. Ketika pengarang menjadi guru (lebih kurang selama 12 tahun), beliau berhadapan dengan ribuan murid. Sepanjang tempoh tersebut, beliau tidak menghadapi sebarang masalah yang boleh memeningkan kepala dan membosankannya. Beliau juga menulis pengalamannya sebagai guru tingkatan dan warden asrama untuk dikongsi dengan semua pembaca.
BAHAGIAN KEEMPAT pengarang memaparkan cerita-cerita dan episod-episod yang ada hubung kait antara pentadbir dengan guru. Beliau ada menyentuh tentang perasaan kecewa yang sering timbul dalam kalangan guru terhadap pentadbir di sekolah, sehingga menyebabkan penumpuan terhadap tugas P & P turut terjejas, dan yang menjadi mangsa ialah murid-murid. Menurut pengarang, sedar atau tidak, ketegangan ini berlaku kadang-kadang berpunca daripada sikap guru itu sendiri yang tidak disedari. Beliau berpendapat, jika guru-guru dapat melihat perkara ini secara jujur dan ikhlas dan sedia memperbaiki kelemahan diri, pasti guru-guru akan gembira berada di tempat kerja dan gembira semasa menjalankan tugas. Tugas mendidik tidak akan dianggap sebagai beban. Daripada beberapa episod pengalaman pengarang yang dipaparkan itu, sedikit sebanyak dapat memberi panduan kepada kita sebagai seorang guru untuk melakukan refleksi kendiri atau muhasabah diri.
BAHAGIAN KELIMA pengarang masukkan sedikit luahan hati orang ramai daripada pelbagai peringkat umur terhadap guru yang mengajar mereka dahulu. Setiap orang yang pernah belajar di sekolah mempunyai alasan tersendiri sebab-sebab mereka suka akan seseorang guru. Pada pendapat saya, luahan hati daripada orang ramai yang dipaparkan oleh pengarang dalam Bahagian Kelima buku ini dapat dijadikan panduan dan ikhtibar dan boleh membantu kita dalam menilai diri kita yang bergelar pendidik.
Secara keseluruhannya, saya berpendapat bahawa buku ini patut dibaca oleh orang ramai di semua peringkat umur, lebih-lebih lagi guru. Saya percaya mesej yang tersirat dalam setiap cerita dan episod dalam buku ini boleh dijadikan contoh dan ikhtibar kepada pembacanya. Buku ini juga boleh membantu semua guru menilai diri mereka sama ada mereka telah menjalankan tugas dengan baik dan berkesan.
"Berguru dengan buku; berguru dengan pengalaman...."
No comments:
Post a Comment